Umuda Atılan Adımlar

Geçtiğimiz hafta işlerim nedeni ile Van, Ağrı ve Erzurum’daydım. Bu bölgelere yakın zamanda çok defa gittim. Daha önce de görmüştüm. Kamuoyunda henüz çokça yer edinmese de büyük bir insanlık dramı, doğudan batıya karayollarında insanoğlunun körermiş vicdanına inat yaşanıyor.

Evet, Ağrı dolaylarından Erzurum’a doğru yoğun bir Afgan ve civarı ülkelerden insanların yürüdüğüne şahit oldum. Çoğunlukla gençler olsa da maalesef çocuklar da bu yürüyüşlere dâhil. Binlerce kilometre umuda yürümek… Ne acı..!

Çoğu defa birkaç kişilik gruplar halinde tam da karayolu üzerinde yürüyen bu insanların dramı, dünyamızın sahip olduğu adalet düzenin bir yansıması aslında..! Sosyal adaletten uzak, sistemli bir adaletsizlik düzeni..!

Birkaç yıldır bu şekilde yürüyen insanlara karşı ilgili yerlerin göç idareleri gerekli çalışmaları yaparak bir umut ile binlerce adım atan bu insanları ülkelerine geri göndermeye uğraş verirken, gelin aşamada bu yol ile ülkeye girenleri sayısı artınca bu uğraş faydasız kaldı. Zira 2017 yılının tümünde yaklaşık 5000 insan için işlem yapılırken; 2018 yılının ilk üç ayında yaklaşık 7500 insan tespiti yapılmış. Hal böyle olunca şehrin girişinde gelenler durdurulup, toplu halde şehre girişlere engel olunarak, dikkat çekmeyecek sayıda ve aralıklarla şehre girilmesine göz yumuluyor, yumulmak zorunda kalınıyor. Ya da artık kontrol edilemeyecek sayıda olan Aşkale’deki toplama alanından kaçabilenler şehre girerek umutlarını devam ettiriyorlar. Yani Erzurum’da bu durum çok zor bir aşamaya ulaştı. Yetkililer çaresiz halde. İmkânlar insanlık dramını gidermeye yetmiyor.

Yüzyılımızın en büyük sorunu, savaşların ve yoksulluğun getirdiği insan göçü. Bulunduğumuz coğrafya sebebi ile ülkemiz ya bu göçün son durağı ya da göç duraklarından biri..!

Dünya’da eşi görülmemiş bir şekilde kısa sürede ve kitleler halinde çok fazla göçmeni kabul eden bir ülkeyiz. Bugünlerde Erzurum, dikkat çekmek istediğim konuda göçmenleri karşılayan, misafir eden bir şehir. Ama esasında göçmenlerin umudu ülkenin batısı… Yürümeye Erzurum’dan sonra da devam ediyorlar.

Her ne kadar ülkemiz insanının büyük bir kısmı ülkedeki göçmenlerin tamamına kucak açsa da faşist veya kendi günahlarını din ile kamufle eden kesimlerce vicdansızca ve gerçeklikten uzak ezbere bir söylem ile sıcak yataklarında “kendi ülkelerinde savaşsınlar” diyenler de var. Tam da bu noktada bu kesimleri, perişan halde binlerce kilometre umuda yürüyenlere şahit olmaları için özellikle çocukları ile bu bölgeye davet ediyorum. Belki insanlıklarından biraz olsun utanırlar.

Bir şekilde insanların bu haline bir çözüm bulmak gerekir. Sınırdan itibaren yetkililerin sorumluluklarını sıradaki şehre/ilçeye bırakmaları sorunu çözmüyor. Aksine derinleştiriyor. Devletin yeni ve etkili bir çözüm yoluna gitmesi gerekir.

Çözümsüzlüğün getirdiği yıkım, insanlık geleceğine umudu da azaltıyor. Böyle olmaz, olmamalı..!

Twitter:@ademmbingoll

gmail: ademmbingoll@gmail.com